W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 06.12.2018
*BICZOWAĆ SIĘ czas. ndk
Słowniki:
SXVI, Kn, SWil, SW, SJP notują
SStp, T, L nie notują
Formy: cz. ter. lm 3. os. biczują się; ~ cz. prze. lp m 3. os. biczował się; lm mos 3. os. biczowali się; ~ im. wsp. biczując się
Znaczenia:
»wymierzać sobie karę biczem, chłostać się«: Do krwié się biczował/ siékł/ [...] Ita se flagellis cecidit, vt cruore totus madeat. Kn 125. Dyscypliná ktorą się biczuią/ sznurki/ rozgá/ rzemyki. Kn 158. [...] bárdziey ten chwali Páná Bogá/ ktory [...] sam ciáło swoie y przymioty iego przystoyne obráca ku czci Boskiey [..] płácząc/ poszcząc/ biczuiąc się/ y inne utrudzenia ciáłá swoiego czyniąc. StarKaz 25. A potym wieczne karánie/ ktore był zásłużył/ w doczesne odmieniáiąc/ áby płákał zá grzechy swoie/ biczował się/ pościł [...]. StarKaz II, 165. [Grzesznica] poszłá ná pokutę do klasztoru [...] we włosienicy ustáwnie chodząc y biczuiąc się, zá onę swawolą ktorey ná świecie záżywáłá. StarKaz 528. Widziałem ia to iak się biczowali Iak się modlili, iak się krzyżowali. OblJasGór 107. [...] w post záś wielki aż do krwi się biczował, y w wielu innych cnotach ukrzepczał duszę swoią. NiesKor II 89.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
BICZUJĄCY SIĘ
im. przym. czyn.
Formy: lm B. mos biczujących się
Znaczenia:
»taki, który wymierza sobie karę biczem«
▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ sekta biczujących się: [Maciej Golanczewski, biskup kujawski] Sektę biczuiących się, albo Flagellantium z Polski wypędził. NiesKor II 244.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autorka: EM-P